PIEŚŃ TRYWIALNA

Na dworze mgła i ty i ja
Jak we śnie idziemy przez bezludny park

Za nami już dni nagłych burz
Gnębi mnie krajobraz pozbawiony barw

Ja bardzo chcę płonąć ogniem, ale iskry brak
Jak uczą nas – rzeczy bieg swą kolej ma
Kiedyś wiele bym dał, aby czas w miejscu stał
dopóki nam gra nie znudzi się

Tyle wspomnień – w albumach śnią miliony zdjęć
Tyle wspomnień – te dobre i te bardzo złe
Wielki płomień sam gaśnie, gdy zabraknie drew

Trywialnych prawd boimy się.

Tych kilka słów, te kilka nut
Może z nich ktoś składa teraz swoją pieśń

Złamanych serc, wylanych łez –
tyle ich, że warto im poświęcić tekst

A może ty masz odwagę, by powiedzieć wprost
Ta magia trwa póki jej nie mamy dość
Albo przyjdzie się śmiać kiedy śmiech nam nie w smak
Do błędu to nikt nie przyzna się

Tyle wspomnień – w albumach śnią miliony zdjęć
Tyle wspomnień – te dobre i te bardzo złe
Wielki płomień sam zgaśnie, gdy zabraknie drew

Trywialnych prawd boimy się.